غارت

دوره ی قاجار

خاطرات اعتمادالسلطنه :

" فرانسه ها در شهر قدیم شوش که در خوزستان است زمین کنی کرده اند. در عمارت دراز دست کیانی خیلی اسباب نفیس از قبیل مجسمات طلا و قوچ های طلا از خاک بیرون آوردند....... از قرار شنیدم طلوزان امتیاز زمین کنی و طلا شویی تمام ایران را گرفته است."

خاطرات حاج سیاح:

" من مملکتی را بدبخت تر و ملتی را ذلیل تر از مملکت ایران و ملت ایران در هیچ جا ندیدم. در ممالک دنیا جزئی ، آثار از کسی غیر معروف را با کمال اهتمام حفظ می نمایند سهل است ، آثار قذیمه ی ممالک دنیا را با خرجهای بسیار به ممالک خود حمل می کنند و تاریخ آن و صاحبان آنها را با دقتی محیرالعقول کشف و ثبت می کنند و افتخار خود را به این امور می دانند."

دوران پهلوی :

دکتر نگهبان ( مروری بر پنجاه سال باستان شناسی در ایران ) :

اواخر زمستان سال 1337 که با دانشجویان رشته ی باستان دانشگاه تهران به دشت خوزستان رفته بودیم ... برای دیدن عملیات حفاری هیات فرانسویها تپه ی چغا زنبیل رفتیم. در بدو ورود به پرفسور گیرشمن {رئیس هیات حفاری فرانسوی در ایران} اطلاع دادیم ....یکی از دانشجویان سوال نمود : در حفاری ها همیشه یک نفر نماینده و بازرس اداره کل باستان شناسی وجود دارد ، ولی امروز در اینجا بازرس اداره کل باستان شناسی را ندیده اند؟

آقای پرفسور گیرشمن با تبسم خاص و کنایه داری پاسخ داد: " ما با بازرس اداره کل باستان شناسی قرار خاص داریم. بازرس {اداره} باستان شناسی در تهران می ماند و فوق العاده ماموریت می گیرد و ما در اینجا آزادانه هر کاری بخواهیم انجام می دهیم."

از طرفی دیگر در حالی که یکی از اهداف صهیونیست ها در همه ی دوران قاچاق ، فروش و تخریب اشیاء و آثار فرهنگی ملل است ، در ایران دوران پهلوی عوامل صهیونیسم بین الملل ، یعنی بهائیت و فراماسونری ، با سازمان دهی و برنامه ریزی از پیش تعیین شده مشغول غارت آثار و اشیاء فرهنگی و باستانی کشورمان بودند بطوری که عباس افندی ، یکی از سران بهائیت معتقد بود ، سرزمین ایران از نظر منابع باستانی و عتیقه جات بسیار غنی است و ما هر چه از ایران ببریم باز هم تمام نمی شود. البته این صرف نظر از این موضوع است که بسیاری از باستان شناسانی که در ایران حفاری انجام داده اند یهودی هستند . مثل گیرشمن ، هرتسفلد ، استروناخ، و...

واما امروز:

دهه ی اول انقلاب که کشور درگیر بحران های انقلاب و جنگ بود و مدیران بر مقوله ی فرهنگ و باستان شناسی و قاچاق اشیاء عتیقه از ایران تمرکز نداشتند، بنابراین غارت آثار از ایران ادامه پیدا کرد.دهه ی هفتاد هم دوران دولت سازندگی بود که در این دوران مافیای داخلی قاچاق اشیاء فرهنگی نمود پیدا کرد .(البته طبق شایعاتی که بین مردم رواج داشت!!!؟) بعد هم دولت اصلاحات و گفتگوی تمدنها روی کار آمد که تعامل با غربیها در دستور کار بود بنابراین پای سفارتخانه های خارجی به خصوص سفارتخانه های انگلوساکسونی نیز به بازار خروج آثار باستانی از ایران باز شد و جالب اینکه رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی گفته بود : من از این کار خوشم نمی آید ، -منظور ریاست سازمان بود- لابد برای آقای رئیس غارت این آثار هم مهم نبود.

در سالهای اخیر هم سازمان های میراث فرهنگی ، گردشگری و صنایع دستی که هریک به خاطر سود آوری و حیاتی بودنشان می بایست دارای وزارتخانه ای جداگانه باشند در هم ادغام شدند و هر جا هم که بودجه کم بیاید بلافاصله از بودجه ی سازمان فوق که بخاطر طولانی بودن نامش، در اینجا از مخفف آن "سر" استفاده می کنم کسر می شود. به اداره یا سازمانی بنام باستان شناسی هم که الحمد الله نیاز نداریم. سفارتخانه های خارجی هم که در کنار کارهای دیپلماتیک، پنج تن ، پنج تن اشیاء فرهنگی ما را خارج می کنند .در سراسر ایران بسیاری از مردم حفاری غیر مجاز را بعنوان شغل دوم خود برگزیده اند. و جالب اینکه محوطه های باستانی را بهتر از سازمانهای ذیربط می شناسند. اندک کشفیات سازمان "سر" هم که به نمایش در نمی آید. در بخش فرهنگ سازی هم که صداو سیما ، آموزش پرورش و آموزش عالی سنگ تمام گذاشته اند ، البته در آموزش خاله زنک بازی و عشق و عاشقی ... نه فرهنگ و موضوعات آن. از آن سوی مرزها هم که با دستاویز قرار دادن اتفاقات مشکوک تاریخی ، هر روز حربه ای به سمت ما پرتاب می شود.در بیشترمحوطه های باستانی کشور حتی در صد متری تخت جمشید و بیخ گوش یگان حفاظت حفاری غیر مجاز انجام می شود. تاریخ خوانده ها و باستان شناسان ما هم که رو به مسافر کشی آورده اند. سازمان "سر" ما هم که محل جمعی کارمند زن و مرد بی تفاوت است.دستگاه های فلزیاب هم که براحتی عرضه می گردد بطوری که از روی قوطی کبریت گرفته تا سر در سرویس های بهداشتی عمومی می توان تبلیغ آنرا دید. نمی دانم مگر در ایران چقدر معدن فلزات وجود دارد که اینقدر کمبود فلزیاب در آن حس می شود؟ احتمالا این فلزیاب ها برای گنج یابی!!! استفاده نمی شود. شاید....